In mei is Nelly 98 jaar geworden, zij is al 40 jaar lid van De Kameleon.
Op woensdagmiddag 30 januari 2024 klokslag half drie komen we met z’n drieën aan bij het appartement van Nelly om een leuk gesprek te voeren met haar. Met een vrolijke lach opent zij de deur. We worden hartelijk ontvangen in haar gezellige appartement. Meteen vallen de vele mooie werken op die in haar lange gang hangen en ook op de grond staan. Schilderijen verschillend van genre: van natuurlandschappen, danseressen, wandelende mensen, kleurige bloemen, maar ook moderne zeer kleurrijke werken waarop een wirwar aan trappen en deuren te zien zijn.
Nadat zij ons trots haar appartement heeft laten zien, met een aparte kamer waar nog meer werken van haar te vinden zijn, verzorgt Nelly een kopje koffie voor ons waar geen boterkoek bij mag ontbreken, tenminste dat vindt ze zelf. Als we allemaal een plaats hebben en Nelly op de voor haar vertrouwde stoel neerzijgt starten we het interview.
Nelly is geboren op 27 mei 1926 in Purmerend. Zij was het vijfde kind van haar ouders, de jongste thuis. Helaas overlijdt haar moeder op jonge leeftijd aan tbc, ze is dan niet ouder dan 27 jaar. Nelly was toen zelf 1 jaar. Haar vader bleef achter met 5 kinderen. Een neef van haar moeder had ‘maar’ 1 kind, een zoon van 11 jaar; hij en zijn vrouw wilden de zorg voor kleine Nelly zeker op zich nemen en aan hen heeft Nelly goede herinneringen. Haar vader hertrouwde. Bij zijn tweede vrouw kreeg hij ook 4 kinderen; helaas, ook zij overleed en hij bleef achter met 8 kinderen. Maar het tij keerde, toen hij zijn derde vrouw, tante Truus genoemd door alle kinderen, ontmoette. Met haar is hij 26 jaar erg gelukkig geweest. Na het overlijden van zijn eerste vrouw (de moeder van Nelly) bleef haar vader altijd een zwart pak dragen. Tante Truus echter, heeft hem zover gekregen dat hij andere kleding ging dragen, maar zijn zwarte gebreide stropdas bleef hij altijd trouw.
De creativiteit zat er al vroeg in: als kind tekende Nelly veel, en ze wilde graag kinderfotograaf worden. Dat een tekening van haar van een Azalea werd ingelijst en als huwelijkscadeau werd weggegeven zegt wel iets…
Via een lerares kwam zij als 19-jarige, het was oorlog, terecht bij een tekenatelier in Amsterdam in een pand op drie hoog, zij kon daar aan de slag. Ze wist van te voren niet waar zij terecht zou komen, het bleek een ontwerpbureau voor stofdessins. Met name patronen van bloemen. De dame die er werkte was onder de indruk hoe Nelly foutloos het voorbeeldsjabloon tig keer met de hand had gekopieerd. Ze heeft er 1,5 jaar gewerkt. Een paar jaar na de oorlog stond Nelly voor een winkel en zag tot haar verbazing een onderjurk met haar ontwerp van bloemtekeningen erop. Ze ging naar binnen en kocht de onderjurk, ze heeft ‘m nog. Op een rol stof in de winkel stond ook nog een ander ontwerp van haar. Van die stof heeft zij ook enkele meters gekocht.
Op de vraag of de kunst in de familie zat, geeft ze aan dat de broer van haar vader tekenaar was en haar opa graficus. Een neef heeft de Rietveld academie gedaan en een nicht is ook erg creatief. Haar zoon ontwerpt sieraden. Hij woont in het buitenland en ontwerpt sieraden voor verschillende opdrachtgevers. Zijn ontwerpen zijn modern en robuust. Ze noemt zichzelf geen kunstenares, “nee”, zegt ze, “mijn zoon, die is echt een kunstenaar.”
Toen zij haar man ontmoette, duurde het niet lang voordat zij trouwden. Uit hun huwelijk werden een zoon en een dochter geboren. Haar man was edelsmid, hij werkte bij Steltman Juweliers in Den Haag. Nelly was de stille kracht, haar man deed de gesprekken met klanten, vaak ook bij hen thuis, zij zorgde voor koffie en bleef vervolgens bij de gesprekken aanwezig. Als de klant dan uiteindelijk de opdracht gaf een sieraad te ontwerpen, vertelde haar man dat zijn vrouw drie ontwerpen zou tekenen naar de wensen van de klant waaruit deze dan kon kiezen. Tijdens ons gesprek laat Nelly de mooiste ontwerpen zien die zij tekende op kleine grijze of zwarte kaartjes. Heel precies en smaakvol.
Op 32-jarige leeftijd komt het echtpaar in Zoetermeer wonen, in het oude dorp. Zij heeft op verschillende plekken tekenlessen gevolgd, bij verschillende docenten. Van elke docent heeft ze weer iets anders geleerd, vertelt Nelly. Ook volgde ze cursussen in Zuid Frankrijk samen met een vriendin. Van een mooie waterplek daar heeft zij een schilderij gemaakt van twee badende vriendinnen, de rust en idylle straalt van het schilderij af. Ze heeft er veel plezier gehad.
Op een gegeven moment stopte een atelier waar zij les had en was zij op zoek naar een ander atelier; ze hoorde van een atelier in Zoeterwoude dat net was gestart en sloot zich aan.
Inspiratie haalt Nelly uit een gedicht (zoals De Blauwbilgorgel van C. Buddingh’) of een schilderij. Ook ziet zij beelden in haar hoofd die verder vorm krijgen op papier of op het doek. Zij heeft ook portretten geschilderd met een foto van een (overleden) kind als voorbeeld. Ze kan er nog geëmotioneerd door raken.
“Met het schilderen en tekenen vergeet je de tijd, je bent in een andere wereld. Dat is prettig”, zegt Nelly. Als ze plezier heeft gehad bij het maken van een schilderij of tekening, is een werk geslaagd. En ook als het emoties oproept. Wij zijn tijdens het gesprek zelf ook de tijd vergeten, Nelly zit vol verhalen en ze heeft nog lang niet alle hoofdstukken verteld. Ook haar hoofd zit nog vol ideeën en beelden voor nieuwe werken, dat lijkt niet te stoppen. Het schilderen houdt haar geestelijk fit, maar ook het lichaam wordt niet vergeten. Nog wekelijks gaat Nelly naar de sportschool en maakt ze dagelijkse wandelingetjes door het park.
En niet te geloven!! Elke donderdagmiddag komt ze nog uit Zoetermeer met haar groene autootje naar schilderles. Nelly is een inspiratie bron voor jong en oud.